Als je van bergen, gletsjers, fjorden, pinguïns, walvissen, lange wandelingen, bungeejumpen, relaxte mensen en 50 miljoen schapen houdt, is dit je land!

Vlak na Kerstmis hebben we onze auto verkocht in Sydney. We hadden er graag nog het grote vuurwerk mee gemaakt, maar elke dag langer in Sydney gaat ten koste van de duur in Nieuw Zeeland dus we vertrekken op 27 december.

We landen op Auckland, een beeetje saaie doorsnee stad. Groot, heuvelachtig, het is gebouwd op 50 uitgewerkte vulkanen.

Nieuw Zeeland wordt wel 'adrenaline country' genoemd. Als je van bungeejumpen, parasailen, hanggliden, bergbeklimmen of mountainbiken houdt, kom je hier flink aan je trekken.

Zelfs midden in Auckland is de mogelijkheid om even te ontsnappen aan het dagelijkse bestaan: vanaf een hotel in het centrum van de stad kun je urban rap jumping. Dat is ondersteboven abseilen vanaf een gebouw.
M.a.w. je gaat niet zittend naar beneden, maar je loopt, met je gezicht naar de grond gekeerd.

Op het pleintje ervoor staat een Hollandse kraam met haring en broodjes frikandel speciaal.

We bezoeken een Maori haka in het Auckland museum. Een woeste strijddans met geschreeuw en uitgestoken tongen. 

Op 29 december rijden we naar het Noorden, naar de prachtige Bay of Islands. 
In Russell hebben de Maori's flink strijd geleverd met de Engelsen. Er is een grappig museum, waar een replica van Cook's Endeavour staat. Goede video.

Met de pont gaan we naar Paihia. Daar vinden we niks te beleven. Het is er veel te druk en het heeft wat van Zandvoort.

We slapen in Kaihu, op een boerderij met een fantastischuitzicht op groene heuvels met schapen en waar ze heerlijk eten hebben.

Op Oudjaarsdag rijden we een flink eind door naar Hamilton, een middelgrote stad. We slapen er bij J's backpackers, 8 Grey Street.
Het is er gezellig en kraakhelder.
Ons 'laatste avondmaal' eten we bij de Sahara Tent, een Turks restaurant in het centrum.
Net als in Australië is het hier veel BYO oftewel Bring Your Own (Alcohol). Veel restaurants hebben geen vergunning om alcohol te schenken.

We feesten bij The Bank, waar ze lekkere gouwe ouwe draaien en om 0.00 uur aftellen. Party like it's 1999 van Prince is uiteraard het eerste nummer van het nieuwe jaar.
We rennen naar buiten om het vuurwerk te zien....... Niks!
Blijkbaar geen gewoonte hier.

Op Nieuwjaarsdag staan we vroeg op, want om 12 uur hebben we geboekt bij Waitano Caves, waar we gaan blackwater raften. Grappig. Het is helemaal donker en je drijft door de grotten op een rubberband met een wetsuit aan en een helm op. Boven je glinsteren miljoenen glimwormen.
Lekker met de band spelen in het water: duiken, 'treintje', zingen, van een rots af springen.
Het is meer fun dan educatief, maar who cares.

Dezelfde dag rijden we nog door naar Tongariro, waar we de Crossing gaan lopen. Je doet er een volle dag over en het is absoluut de moeite waard. Een prachtig vulkaanlandschap.
Onderweg beklimmen we Mt. Ngauruhoe, een uitgewerkte vulkaan. Hoewel... als we over het randje kijken, zien we toch wel wat gloeiende stenen onderin. De beklimming en afdaling is erg zwaar door de losse stenen: met elke stap omhoog, schuif je een halve naar beneden.

De bergen zijn prachtig bijna surrealistisch gekleurd groen, grijs, rood met azuurblauwe meertjes ertussen.
We lopen bijna tien uur bergop en bergaf.
De volgende dag hebben we dan ook flinke spierpijn.

In Rotorua bekijken we de geisers en ander mooi natuurgebeuren. Nieuw Zeeland is een mooi land met schitterende natuur, maar bijna overal staat een hekje met een kassa omheen. Dat maakt het af en toe tot een natuurlijk Disneyland.

Op 4 januari steken we vanaf Wellington over naar het Zuidereiland.
De dag erna rijden we naar Marahau in het Abel Tasman National Park, waar we een wandeling doorheen maken van een volle dag.
Het is een prachtige route door het bos langs de blauwe zee.

Een paar dagen later maken we en wandeling bij de Fox Glacier, die je op verschillende manieren kunt bekijken. De meeste mensen gaan met de auto tot vlak bij en lopen dan de laatste paar honder meter.
Wij lopen de heuvel naast de gletsjer op, zodat je er 'op' kunt kijken. Hier komt geen kip, de tocht is ook iets minder makkelijk.

Onderweg naar Queenstown komen we langs Puzzling World in Wanaka. Als je van puzzelen houdt, móet je hier even stoppen. Alleen het doolhof is de moeite al waard.

Queenstown is het hart van Adrenaline Country. Vanuit hier heeft A.J. Hackett met zijn bungeejumpen de wereld veroverd. Het spannendste wat wij er doen is met de kabelbaan tegen de berg op om een mooie foto van de stad te maken.

10 januari rijden we naar Milford Sound, de fjorden in het westen. Schitterend om met een boot er doorheen te varen.

We rijden door naar Invercargill, waarvandaan we met de boot naar Stewart Island gaan.
Heerlijk ontspannen, drie dagen bijgekomen. Hier gebeurt helemaal niets. We slapen bij Jo en Andy en bij Ann's Place. Bij beiden zitten we 's avonds gewoon in de huiskamer.

Hierna rijden we door naar Oamaru, waar een albatrossenkolonie huist en 's avonds hele horden pinguïns de zee uit komen en terug naar hun nesten klauteren. De partners (soms het vrouwtje, soms het mannetje) staan bij de nesten met hun vleugels te klapperen om ze te verwelkomen.
Beetje bizarre situatie: om de hoeveelheid toeristen die dit elke avond aanschouwen in goede banen te leiden, is er een tribune neergezet waar zo'n 200 mensen op kunnen zitten. De pinguïns lopen in feite langs die tribune.

In Kaikoura gaan we doen wat iedereen daar doet: met een boot de zee op om de walvissen te spotten. Het betreft hier de sperm whale. Grote joekels die 10 minuten aan de oppervlakte drijven en dan gracieus naar beneden duiken om 45 minuten onder water te blijven. Door dit redelijke strakke tijdsschema zijn ze gemakkelijk op te sporen door de scheepjes.
Hun staart zwiept in het water als ze naar beneden duiken.

Verder rusten we in Kaikoura lekker een paar dagen uit voordat we naar Christchurch gaan. Hier vieren we de laatste avond van onze reis met een dineetje en een bezoek aan een openluchttheater.