We liften vanuit Kajiado mee met een bestelautootje van Nation, de grootste krant van Kenia. Ina zit voorin, ik met 6 boomlange Maasai achterin bovenop stapels kranten op een vloeroppervlak van 1 bij 1 meter.
Met handen en voeten kletsen we gezellig wat af.

Op de grens met Tanzania kopen we twee �trouwringen� van een Maasai dame. Ze bestaan uit talloze priegelkleine kraaltjes. Onze eigen trouwringen hebben we in Nederland in de kluis van de bank liggen, die durfden we niet mee te nemen. We hebben ze dus één dag gedragen.

Vanaf de grens zitten met 26 man in de matata. De grensovergang was een lachertje. We zijn drie keer heen en weer gelopen (geld wisselen, nog even souvenirs kopen) zonder dat iemand er wat van zegt.

De route leidt ons door de savanne en we zien talloze manyatta: kleine traditionele huttendorpjes. Ook komen we, vlak bij Arusha, langs het Mt. Meru  Park, het enige wildpark in Afrika waar je mag wandelen.
Alles is groen, maar ook hier zijn de wegen bijna onbegaanbaar. 

In Arusha gaan we naar hotel Lloyta, waar kok Sixbert fantastische maaltjes kookt en ondertussen Engels wil leren van ons. We laten foto�s van de bruiloft zien en hij wil het recept van de bruidstaart. We geven hem een foto van de taart en hij is ontroerd. 

Arusha is een stoffige stad, maar wel gezellig. Veel drukte, maar geen getrek en gesjor.

We boeken een safari bij een Duitse mevrouw die hier al twaalf jaar woont. Ze was biologe, maar bleef hangen en begon haar eigen reisbureau. Een bittere strijd was het gevolg, omdat ze zowel om haar huidskleur en geslacht stevig werd gediscrimineerd. Maar nu heeft ze een bloeiende organisatie met 30 mensen.

�s Avonds op de veranda van het hotelletje gezeten met Robert, een Engelse werktuigbouwkundige die hier bij een ontwikkelingsproject werkt. Hij zamelt geld in voor een zonne-energiesysteem, dat in een Maasaidorp geïnstalleerd wordt.

Bij het uitpakken van de rugzak merken we dat de bus scheerschuim is ontploft. Waarschijnlijk bezweken onder de druk in het krantenbestelbusje. Ook merken we dat het zakmes nog steeds onder het kussen in Kajiado ligt.

Het hotel heeft �heet water� (=in een ton opgevangen en in de zon gezet regenwater, gecombineerd met koud water).

We hebben een fotoboekje bij ons waar foto�s in staan. Van familie en vrienden, maar ook van typisch Nederlandse dingen: molens, Zwarte Piet, sneeuw, Elfstedentocht. Het boekje is erg populair en gaat van hand tot hand.