Van Moskou naar Peking

(Peking, 6 juni 1998)

Gisteren hebben we de hele dag door Beijing gefietst. Oude mannen hangen hun nachtegalen te zingen in kooitjes in het park. De voederbakjes zijn van echt porselein. De mannen zitten op krukjes en spelen schaak. Een eindje verderop danst een groepje mannen en vrouwen een langzame dans op tingeltangelmuziek en weer ander maken de gracieuze tai ji bewegingen.

Alle overige Pekinezen begeven zich fietsend, bussend, lopend in eindeloze stromen door de straten van Beijing. Oversteken is een kwestie van doorlopen terwijl iedereen om je heen zigzagt. De mensen spreken weinig Engels, maar met onze "Wat&Hoe in het Mandarijn" komen we een heel eind en de meesten zijn erg behulpzaam. 

De moderne tijden rukken op (meer buzzers en Big Macs dan thuis!) maar er zijn veel mooie dingen uit het verleden bewaard gebleven: de Muur, de Verboden Stad (van 'the last Emperor'), het Keizerlijk Zomerpaleis. 

De Muur was erg indrukwekkend. Vier uur lopen, klauteren en zelfs recht omhoog klimmen met 300 meter ravijn naast je en geen railing....

Maar het uitzicht over de kronkelende Muur door de eindeloze bergen van Mongolie is adembenemend. Verkopers met Coca-Cola in boodschappentassen sjouwen mee in ons kielzog.

De eetgewoonten van de Chinezen: met een grote groep in een fel verlicht kaal zaaltje met een dansvloer en een karaoke-tv. Tijdens het eten roken, slurpen, smakken, spugen, je graten op de grond gooien en veel lawaai maken. We voelen ons hier helemaal thuis!

Eten met stokjes hebben we in de Trans Siberie Express geleerd van twee Chinezen, waar we de coupe 7 dagen mee deelden. Omdat ze altijd bij elkaar waren, maar ook elkaars tegenpolen waren, doopten we hen al snel om in Yin en Yang. Ze waren erg aardig en deelden alles met ons, zelfs hun zelfbereide taartbodem-met-sardines-en-zure-champignons!

De treinreis van Moskou naar Peking was een hele zit: 9000 kilometer. We hadden geen last van stakingen. Elke vier uur ongeveer stopten we bij een station, waar we een kwartiertje frisse lucht konden happen en even wat frisdrank insloegen. Veel hoefden we niet bij te kopen: een rugzak zat vol met Sultana's, Cup a Soups en instantkoffie etc.

Soms was het uitzicht mooi (Bajkal meer, Mantsjoerije), maar met name de eerste drie dagen was het erg saai. Alleen maar naaldbomen en berken. Elke dag moesten we ons horloge een uur vooruit zetten. De grensovergang bij China veroorzaakte enige vertraging, omdat de wagons vanwege de smalle rails in China op een ander onderstel gezet moesten worden, bleven we hier 9 uur. 

Siberische vrouwen verkopen eten langs het TSE traject

De treinreis was zeker de moeite waard, maar toch iets minder boeiend dan we ons hadden voorgesteld. 

Moskou was prachtig: mooie kunst, schitterende paleizen op het Kremlin. We zijn zelfs nog naar het ballet geweest in het Bolshoi theater! We bezochten Lenin in zijn mausoleum. 

Mao hebben we trouwens ook gezien (in Peking dan). Twee bevroren communisten in 1 week!