De kosmonaut in de rotsen

Nazca en Cusco, Peru

21-27 oktober 2000

In Nazca bevindt zich een van de grootste mysteries van Zuid Amerika: de Nazcalijnen. Over een gebied van 500 vierkante kilometer liggen rechte lijnen kriskras door elkaar, afgewisseld met voorstellingen van dieren en andere zaken. Wie ze heeft getekend is niet bekend, noch wat het doel is: een astronomische kalender? Zomaar tekeningen? Religieuze afbeeldingen?

Wij vlogen er met een vliegtuig overheen en verbaasden ons. Dick maakte het volgende verslag:

Vlakbij Nazca zijn in de woestijn de zg. Nazca-lijnen te zien.Die lijnen zijn daar op een misterieuze manier terecht gekomen. Ze zijn heel erg groot, honderden meters, enhet zijn deels kaarsrechte, smalle en brede lijnen, en deels figuren van dieren, ook met een lengte van somsmeer dan 200 meter.Je kunt ze gewoon vanaf de grond dan ook niet echt zien, reden waarom ze zo laat bekend geworden zijn. Ermoest immers eerst iemand met een vliegtuigje overheen, ook weer niet te hoog, en die iemand moestdaarbij tevens zijn ogen openhouden, om de figuren te zien, en te konkluderen dat daar iets heel, heel, heelbijzonders aanwezig was.
Wij hebben er met zijn vijven dus ook een vliegtuigje gecharterd. Voor het ontbijt, leek ons wel zo veilig.
En, ja, het was weer een hoogtepunt van de reis. De piloot vliegt naar de woestijn, en cirkelt om elk vande daar "getekende" figuren heen. Werkelijk verbazingwekkend wat je dan ziet. Koop er maar eenseen boekje over of zo, ik kan het hier toch niet allemaal beschrijven.

De betekenis ervan, en ook de herkomst trouwens, is niet duidelijk.
De figuren moeten zo'n 1000 tot 2000 jaar geleden in de woestijn zijn aangebracht door de indianenvolkerendie er toen leefden. En ze zijn nog steeds prima zichtbaar. Men denkt dat de lijnen een soort vankalender-aanduiding zijn voor zaai- en oogsttijden of zo, maar goed dat is een gok, en dat de dierenfiguren(o.a. een aap, vogels en iets onduidelijks wat nog het meeste lijkt op een kosmonaut, een diersoort die dusalleen in de ruimte voorkomt), een religieuze betekenis hebben gehad.
Ik heb er net een boekje over gekocht, want ik wil er nu wel wat meer over weten.
Het opmerkelijke is dat, omdat de lijnen niet echt vanaf de grond te zien zijn, er iets geweest moet zijnom ze tijdens de aanleg goed te kunnen zien. Zo hebben de mensen van nu geprobeerd of ze toen misschien eenhete-lucht ballon hadden. Nagemaakt met de toen aanwezige materialen en technieken, en ja, het zouhebben gekund. Of een hele hoge stellage voor de architect. Kan ook natuurlijk.
Erich von Däniken schreef ooit een boekje waarin hij probeert aan te tonen dat het aangelegd moeten zijndoor kosmonauten: "Waren de goden kosmonauten".
De lijnen zijn dan landingsbanen voor de ruimteschepen.
Ach, wie weet.

Interessant en heel bijzonder om te zien in ieder geval!

Verder was er onder andere ook nog een kerkhof van de Inca's te zien, een stuk verder in dezelfde woestijn.De graven zijn in het begin van deze eeuw ontdekt, en vervolgens allemaal leeggeroofd. De gouden sierradenen andere kostbaarheden (mooie doeken en edelstenen en zo), zijn er dus niet meer, maar wel de mummies. Endie zie je daar dan ook, zo maar in de buitenlucht (droge hete lucht, dus geen rot of zo). Lekkerluguber, dus dat levert mooie plaatjes op.
Na Nazca voldoende goed bekeken te hebben, en heerlijke cuba's en pisco-sours gedronken te hebbenaan de rand van een sjiek zwembad (lekker hoor), hebben we de nachtbus genomen naar Cuzco.
Zo'n bus doet er 18 uur over, dus is het eigenlijk een dag-en-nachtbus. De rit slingert dwars door de bergenheen. Berekoud in de niet-verwarmde bus trouwens, hadden ze wel eens voor mogen waarschuwen

Tot zover het verslag van Dick.

Peru bestaat zoals gezegd ruwweg uit drie gebieden:

De kust die het economisch hart van het land vormt. Hier woont bijna de helft van de bevolking.
De hooglanden of Sierra waar de helft woont (minimale hoogte 3000 meter) en de jungle of regenwouden, die 62% van het oppervlakte beslaan, maar waar maar 5% van de bevolking woont.

De busreis is inderdaad afzien, maar het heeft ook wel wat om het landschap geleidelijk aan te zien veranderen.
Cusco, ooit de hoofdstad van het immense Inca rijk, is een mooie koloniale stad met ook nog behoorlijk wat Inca-trekjes. Het Plaza de Armes vormt het centrum van het stadje. Daar staat de kathedraal � en nog drie andere kerken -, veel koloniale gebouwen, mooie arcades. Je vindt er ook veel restaurantjes, muziekcafé�s en touroperators.

Cusco is ook de uitvalsbasis voor tours naar diverse Inca-plekken (de Sacred Valley, Machu Picchu) en naar de regenwouden (Manu).

We doen eigenlijk niet veel in Cusco. We slenteren wat rond en willen de kathedraal in.
Bij de ingang kopen we wat kaarsjes bij een vrouw die er voor op de grond zit. Binnen blijkt echter dat er alleen electrische kaarsen zijn! Bovendien worden we vriendelijk doch volhardend de kerk uitgeduwd door de koster omdat het tot 10 uur alleen toegankelijk voor de plaatselijke bevolking. Is. Na 10 uur mogen de toeristen voor $ 10 ook naar binnen.

Verder bezoeken we de tempel van de Zon, een verzameling altaars van de Inca�s. Er staat een Mariabeeld in traditionele Peruviaanse kleding. Het kindje Jezus houdt ze gewoon op haar arm en niet in een kleurige zak op haar rug, dat is wel jammer.
De Inca�s gebruikten geen cement, maar stapelden uitgehouwde rotsen ingenieus op elkaar. Deze bouwstijl blijkt erg functioneel in Peru, want bij aardbevingen storten altijd alleen maar koloniale en moderne gebouwen in. De Spanjaarden zagen dat indertijd ook in, braken de tempels half af en bouwden hun katholieke kerken op de fundamenten.

De fruitsalade inde bus hadden we beter niet kunnen nemen.

We boeken een tocht naar Manu Biosphere National Park. Het is wel duur, maar naar men zegt is dit 1 van de weinige ongerepte jungles in Zuid Amerika.
De avond voor we vertrekken, eten we bij McPollo (het menu bestaat uit een hele, een halve of een kwart, maar wel met een saladebuffet).

Eebn bandje met gestreepte poncho�s speelt geweldige muziek (inclusief Cumpleaños Feliz voor Ina). Ze hebben ook nog een CD gemaakt: El Condor Pasa.
Je ziet dit soort bandjes natuurlijk overal ter wereld voor de plaatselijke Hema�s spelen, maar toch is het hier een Peru een andere belevenis. En bovendien spelen ze gewoon goed.

Cusco is erg druk en toeristisch, maar ook een pittoresk stadje dat zijn charmes heeft behouden. De vele restaurantlokkers, ansichtkaartverkopers, schilderijenschilderaars en schoenpoetsers kunnen echter wel eens hinderlijk zijn.

In restaurant Inka Grill speelt ook een band, maar die zijn wat professioneler en hebben kleding aan die beter bij een jazzband zou passen. Ook zij hebben een CD: El Condor Pasa.

Arno de Vries, Cusco, 27 oktober 2000.